Deze week las ik een boeiend artikel in het Volkskrant Magazine over de trend van on-persoonlijke interieurs. Vooral de woorden ‘beige meubels’ en ‘houvast’ spraken me aan. Het zette me aan het denken:

Als therapeut weet je hoe belangrijk een veilige, rustgevende ruimte is voor cliënten. Maar ben je je op dagelijks niveau bewust van de impact hiervan?

Wist je dat de fysieke omgeving 70% van de eerste indruk bepaalt? Binnen 10 seconden vormt een cliënt een oordeel over jouw behandelkamer. 

Wat me al jaren opvalt, is hoe mijn eigen relatie met eten en mijn interieur met elkaar verweven is. Ik heb een zwakte voor eten, en hoewel ik niet dik ben – ik word eerder als sierlijk gezien – merk ik dat ik vaak meer eet dan nodig is.

De wachtkamer is vaak het eerste contactpunt dat cliënten hebben met de zorg, en de indruk die zij hier opdoen, is van immense waarde. Deze eerste indruk bepaalt vaak hun verwachtingen van de therapie.

Voel je dat je te weinig ruimte hebt in huis? Hoe goed je ook je best doet het huis opgeruimd en georganiseerd te houden, het blijken allemaal korte termijn oplossingen. Daar sta je niet alleen mee.

Het goede nieuws is: 

De eerste indruk die cliënten krijgen in de wachtkamer is van groot belang. Deze ruimte vormt vaak het eerste contactpunt met de zorg en heeft een directe invloed op de verwachting van de therapie. Onderzoek toont aan (Nasar & Devlin, 2011) dat de wachtkamer onbewust de kwaliteit van de therapie weerspiegelt.